اشعار میلاد پیامبر اکرم و امام صادق (ع)

 

آبروی عالَمین خوش آمدی

به فَلَک نور دو عین خوش آمدی

ای رسول خاتم ای جان جهان

دلخوشیِ حَسَنِین خوش آمدی

یا مصطفی یا احمد...

 

به ولادتِ پر از نور شما

روح و جان مؤمنین صفا گرفت

به عنایت خدا و اهل بیت

عالَمی ذکرِ یا مصطفی گرفت

یا مصطفی یا احمد...

 

سال دیگر به دعای فاطمه

جشن میلاد تو ای رُکنِ وجود

وعده ما حَرَمِ مُحترمت

ولی با نابودیِ آلِ سعود

یا مصطفی یا احمد...

 

ششمین دُرّ امامت و وِلا

ششمین نورِ خدا خوش آمدی

پسر فاطمه جان مرتضی

صادق آلِ عبا خوش آمدی

مدد امامِ صادق...

 

تو فروغ مِهر تابنده ی حق

تو اُمید عاشقانی مولا

کوکب سپهر فضلی و شرف

برتر از حدّ بیانی مولا

مدد امامِ صادق...

 

هِفدَهِ ماهِ ربیع زِ مَقدَمَت

دلِ دِل سِپُردِگان پُر شعف است

روی ما هم به سوی مدینه و

هم سوی صحن و سرای نجف است

علی علی یا مولا...

 

 

عیـــد میــــلاد محمّــد آمد

گل برافشانید که احمد آمد

آمنــه محــو جمــالش             مکـه مبهـوتِ جلالـش

صلـــــوات  صلـــــوات              بـه محمّـد و بـه آلش

یــا محمّـد یــا محمّـد              عیــد میـلادت مبارک

 

آمنه از حق گوهر گرفتی

کل قـرآن را در بر گرفتی

بین جمال ذوالمنن را              از لبش بشنو سخن را

با فروغش کن تماشا             قصر شامـات و یمـن را

یــا محمّـد یــا محمّـد            عیــد میـــلادت مبـارک

 

اختران امشب شب‌زنده‌دارند

بــا رســـول‌الله زمزمــه دارند

مه شده شب زنده‌دارش     آسمــان دل‌ بـی‌قـرارش

لحظه لحظه هـر ستاره      این‌سخن باشد شعارش:

یـــا محمّـد یــا محمّـد        عیــــد میـــلادت مبــارک

 

مکه می‌گـردد دور محمّد

سجده آرد بر جمال احمد

یا محمّـد دلبری کن                تا ابـد روشنگــری کن

بــار دیگـــر امتـت را                رهبری کن، رهبری کن

یـا محمّـد یـا محمّـد                عیــد میــلادت مبـارک

 

طی شده دوران کفر و مستی

گشتـــه دوران خـــداپــرستی

از بتـان کعبــه امشب                بشنوید آوای «یـارب»

در حرم بت‌ها سراسر               ذکرشان گردیده برلب

یــا محمّـد یــا محمّد                عیـد میــلادت مبـارک

غلامرضا سازگار

 

 مولودی میلاد پیامبر و امام صادق (ع)

 

شب تجلی عشق و عقیده است امشب

شب ظهور هزاران سپیده است امشب

 

گلی به گلشن یاسین شکفته شد که فلک

نظیر چهرۀ او را ندیده است امشب

 

دمید صادق آل رسول همچون ماه

مهی که آینه دار سپیده است امشب

 

سپهر علم و فضیلت دوباره نورانی است

 ستارۀ سحر ما دمیده است امشب

 

حضور حضرت باقر فرشتۀ رحمت

 برای عرض تهیت رسیده است امشب

 

به "ام فروه" بیا تهنیت بگو که گلش

به مهد مهر و وفا آرمیده است امشب

 

به پاس مقدم این گل نثار کن صلوات

 که درخور صلواتی حمیده است امشب

 

همان گلی که خدا را ستود و مرغ سحر

 صدای زمزمه اش را شنیده است امشب

 

خوشا کسی که خداوند عاشقانش را

برای خدمت او برگزیده است امشب

 

ز باغ دانش او سوی تشنگان علوم

نسیم رحمت و دانش وزیده است امشب

 

همیشه پیرو  این مکتب پر از نور است

کسی که جام ولایت چشیده است امشب

 

چو یاد اوست عبادت به یاد حضرت او

 دلم به سوی خدا پر کشیده است امشب

 

بیا و سر به حریم مقدسش بگذار

که مرغ دل به مدینه پریده است امشب

 

بگو به خلق «وفائی» چراغ دانش را

خدا ز جلوۀ او آفریده است امشب

سید هاشم وفایی 

 

 

مدینه غرق صفا شد ز روی حضرت صادق

دمید عطر محمد ز بوی حضرت صادق

 

فروغ روی نبی را که مکه یافت در امشب

مدینه دیده دوباره ز روی حضرت صادق

 

شب درخشش خورشید آسمان علوم است

که نور می دهد از چار سوی حضرت صادق

 

ششم امام که باشد ضمیر عالم و آدم

مثال آینه ها روی به روی حضرت صادق

 

تمام فقه بود وامدار مکتب فضلش

کمال عشق بود راز گویِ حضرت صادق

 

روایتی است کرامت از آن وجود مکرّم

حکایتی است شفاعت ز خوی حضرت صادق

 

پیمبران نرسیدند بر مقام نبوت

که جرعه ای نزدند از سبوی حضرت صادق

 

بسان زمزم و تسنیم و سلسبیل روان است

علوم آل محمد ز جوی حضرت صادق

 

ز کهکشان فضیلت طنین فکنده به عالم

خروش عدل علی از گلوی حضرت صادق

 

قیام علمی او چون قیام سرخ حسینی

فکنده لرزه به کاخ عدوی حضرت صادق

 

کمر به کشتن او بست دشمنش چو نظر کرد

که هست غالب دلها به سوی حضرت صادق

 

فرشته جسته تقرب بهشت یافته رونق

ز قطره قطره ی آب وضوی حضرت صادق

 

بود تجلی والشمس ز آن جمال مبارک

بود مفسّر والّیل موی حضرت صادق

 

چراغ راهنمای بشر به عالم توحید

همیشه وقت بود گفتگوی حضرت صادق

 

کتاب جابر حیان حدیث فضل مفضّل

یکی است ز آن همه راز مگوی حضرت صادق

 

اگر به علم درخشد ، چو آفتاب، گرفته

ذُراره ذرّه ای از مهر روی حضرت صادق

 

حُشام حشمت علمی گرفته از حَشَم او

که کرده تر، لب جان از سبوی حضرت صادق

 

بگو فلاسفه را تا برای درک حقایق

نهند رو به ره مهر پوی حضرت صادق

 

نماز پایه ی دین است و بود لحظه ی آخر

نماز و حرمت آن گفتگوی حضرت صادق

 

بخوان دعای فرج را به آرزوی اجابت

که بوده صبح فرج آرزوی حضرت صادق

 

شب دعاست برای فرج بیا که بخوانیم

خدای را همه بر آبروی حضرت صادق

 

قلوب شیعه حریمش بود ولی به بقیعش

دل شکسته کند جستجوی حضرت صادق

 

نبین به قبر خرابش ببین که چشمۀ خورشید

بجوشد از افق خاک کوی حضرت صادق

 

خدا کند که صبا بر مشام ما برساند

شمیمی از حرم مُشک بوی حضرت صادق

 

خدا کند من آلوده باز هم چو «مؤید»

سر نیاز بسایم به کوی حضرت صادق

استاد سید رضا موید